Znamy wiele obiektów na niebie, które swą niezwykłością pobudzają nasza wyobraźnię. Jednym z nich jest nadolbrzymia galaktyka eliptyczna M-87 świecąca w centrum Gromady Panna i zawierająca ponad bilion gwiazd. Sama galaktyka jest stosunkowo łatwym celem do sfotografowania ale w jej środku znajduje się coś niezwykłego. Na supermasywną czarną dziurę, o masie 3 miliardów słońc i rozmiarze Układu Słonecznego lawinowo spada materia tworząc dysk akrecyjny. Gigantyczne ilości energii, które tworzą się w czasie tego procesu powodują gwałtowne wyrzucenie części materii w postaci dżetu. Obiekt ten został odkryty fotograficznie w 1918 roku i stanowi unikat w swojej klasie. Jest największym, jednokierunkowym wyrzutem materii jaki do tej pory został odkryty we Wszechświecie. Jego długość ocenia się na 6500 lat świetlnych. Sama M-87 jest odległa o 50 milionów lat świetlnych a jej średnica oceniana jest na 500 000 lat świetlnych.
    Wykorzystując doskonałe warunki pogodowe podjąłem ten temat. W nocy z 29 na 30 marca wykonałem pierwszą serię ekspozycji i powtórzyłem ją z 2 na 3 kwietnia. Kluczem do zarejestrowania dżetu był odpowiedni dobór czasów naświetlania, tak by jasne centrum galaktyki nie zaświetliło celu fotografii a także stabilne i przejrzyste powietrze.

*********************************************************************************************************

    Pierwszy raz zetknąłem się z tą wspaniałą galaktyką 13 maja 1990 roku, kiedy dostrzegłem jej subtelny obraz w małym 65mm refraktorze. Charles Messier nie odkrył jej i dlatego nie znalazła się w słynnym katalogu. Szkoda, bo byłaby jego wspaniałą ozdobą. NGC-4565 "Igła" o rozmiarach Drogi Mlecznej ustawiona jest do nas krawędzią. Symetria i niezwykłe piękno podniosły ją do statusu ikony galaktyk, którą możemy podziwiać w Warkoczu Bereniki.

*********************************************************************************************************   

*********************************************************************************************************