Wbrew prognozom, pogoda się udała. Obserwacje prowadzono w Obserwatorium Astronomicznym I LO (Lesław Materniak, Wacław Moskal, Ryszard Prajsnar, Robet Michałowski, Jeremiasz Pasternak).

Ponizej kilka zdjęć.

3:18 cwe = 1:18 UT	4:01 cwe = 2:01 UT	4:48 cwe = 2:48 UT
5:41 cwe = 3:41 UT	Wacław przy teleskopie	Księżyc, teleskop i Lesław

Wacław Moskal

Powrót do góry

Krosno

Zestawienie tradycyjnych obserwacji kontaktów cienia z obiektami na Księżycu w Krośnie:

Powrót do góry

Zręcin - Jacek  Adamik

Powrót do góry

02:44 - po wyjściu Księżyca zza chmur, wyraźnie widoczny półcień
03:04 - w okolicy Oceanu Burz powierzchnia przypomina odcień pomarańczowo - brzoskwiniowy
03:08 - widoczny cień
03:11 - pojawiły się rzadkie chmury, cień Ziemi ciemnoszary, bez zabarwienia czerwonego
03:31 - Księżyc w dalszym ciągu za mglistymi chmurami, w cieniu praktyczny brak szczegółów jego powierzchni
03:35 - stopniowa poprawa pogody, za chwilę Srebrny Glob wejdzie w wysoką przejrzystość, cień zaczerwieniony
03:45 - c.d. zamgleń, dynamicznie kondensujących w okolicy Księżyca
04:00 - nad południowo - zachodnim horyzontem wyraźne załamanie warunków pogodowych
04:05 - krótkie okno widoczności, piękne kolory na zdjęciach, ciemne zaćmienie
04:15 - czyste niebo, wspaniałe odcienie czerwieni i rudości, skala Danjona - 2
04:30 - kolejna poprawa widoczności, ciemne zaćmienie, rudawo - czerwone
04:36 - przy północno - wschodniej krawędzi tarczy słaba widoczność szczegółów powierzchni
04:57 - wyraźne rozjaśnienie tarczy od strony Morza Wilgoci
05:24 - koniec fazy całkowitej

    Wychodzenie Księżyca z cienia Ziemi przebiegało bardzo malowniczo. Srebrny Glob na jaśniejącym już niebie wisiał nisko nad zachodnim horyzontem. Po drugiej stronie nieboskłonu pięknie błyszczała Wenus w towarzystwie Jowisza i Marsa. W czasie całkowitej fazy zaćmienia Orion i okolica wokół niego fantastycznie tętniły gwiezdnym życiem. Mimo lekko kapryśnej pogody udało mi się zebrać spory materiał fotograficzny w liczbie 71 zdjęć. Było to wspaniałe zjawisko i mogę śmiało napisać, że jedynie zaćmienie Księżyca z 16 września 1997roku pokonuje obecne swoim spektakularnym przebiegiem. 

03:00	03:38	04:02
04:12	04:27, przy krawędzi gwiazda SAO109080 o jasności 9,2mg.	04:48
05:05	05:12	05:27
05:29	05:51	06:07

Powrót do góry

    Przedmiotem mojej obserwacji było zmniejszanie się blasku Księżyca podczas wchodzenia w cień Ziemi. Miejscem obserwacji były południowe okolice Cambridge, mojego aktualnego miejsca zamieszkania. Cambridge jest ponad 100-tysięcznym miastem, wobec czego zanieczyszczenie światła jest spore, wręcz uniemożliwiające przeprowadzenie tego typu obserwacji. W oddaleniu o ok. 1,5 km od najbliższej zabudowy i ok. 6km od centrum miasta warunki do obserwacji Księżyca są nieporównywalnie lepsze.
Warunki pogodowe dopisały, jedynym zachmurzeniem były chmury pierzaste cirrus przemieszczające się w pojedynczych ławicach. W czasie trwania zaćmienia częściowego widoczność pogarszała się ze względu na postępującą mgłę.
Jako przedmiot obserwacji wybrałem fragmenty otoczenia usytuowane w 5-ciu różnych kierunkach: południowo zachodnim (SW), północno zachodnim (NW), północnym(N), południowo wschodnim (SE) i południowym (S). Księżyc znajdował się na południowo zachodniej stronie nieba.
Obserwacja wraz z dokumentacją fotograficzną prowadzona była od momentu wejścia Księżyca w półcień Ziemi (godz. 1:12 UTC + 1) do fazy maksymalnej zaćmienia całkowitego (godz.3:47 UTC+1) w średnich odstępach 10-15 minutowych. Łącznie udokumentowanych zostało 10 momentów przebiegu zjawiska.
W celu porównania spadku jasności Księżyca do jego zakrycia przez półcień i cień Ziemi posłużyłem się symulacją zjawiska w programie Cartes du Ciel Sky Charts ver.3.1.
Cała obserwacja została zawarta w największym załączniku (zał.1). Rząd najwyższy prezentuje widok w kierunku południowo zachodnim, de facto w kierunku położenia Księżyca. Rząd drugi przedstawia widok w kierunku północno zachodnim na Addenbrooke’s Hospital oraz południowe dzielnice miasta Cambridge.  Poniżej nich znajdują się kadry z symulacji zjawiska za pomocą programu Cartes du Ciel. Każda z nich odpowiada poszczególnym etapom zjawiska.
Rząd 3 to widok w kierunku południowym, rząd 4 w kierunku południowo-wschodnim, natomiast rząd 5 (obserwacja rozpoczęta w ok. 20 minucie trwania zjawiska) w kierunku północnym, mniej więcej na centrum miasta Cambridge.

zalącznik 1

Załącznik nr 2 dotyczy dokumentacji przebiegu zjawiska skupiającej uwagę na zakryciu Księżyca przez cień Ziemi.

załącznik 2

Załącznik nr 3 przedstawia zmianę natężenia światła księżycowego podczas przebiegu zaćmienia. Pobrane zostały wycinki nieba z kierunków: południowo zachodniego, zachodniego, wschodniego i południowo-wschodniego(brzeżne części fotografii, które oznaczone zostały w załącznikach 5-8). Idąc od lewej można zobaczyć jak zmieniał się wygląd nieba podczas trwania zjawiska. Można zauważyć, że niebo miało najjaśniejszy wygląd przy drugiej dokumentacji o godzinie 1:26. Powodem tego była obecność przez kilkanaście minut ławicy cirrusa, która częściowo odbijała światło naszego naturalnego satelity. Na sekwencji oznaczonej literą A niebo miało najjaśniejszy wygląd o godz. 1:37. Działo się tak dlatego, że zmalała odległość kątowa Księżyca do fragmentu nieba, który był poddany analizie. Na sekwencji C wygląd nieba nie uległ widocznym zmianom, ponieważ fragment ten znajdował się również blisko Księżyca. Na pozostałych sekwencjach (B i D) od godziny 1:37, czyli 3-ciej dokumentacji zaczyna być widoczne lekkie pociemnienie otoczenia. W tym czasie w miejscu, w którym cień Ziemi wkroczył na powierzchnię Księżyca tarcza słoneczna była zasłonięta w około 60%. Największy spadek blasku Księżyca widoczny jest od 7-mej do 9-tej dokumentacji, czyli w godzinach 2:21 do 2:47. Był to czas, w którym cały glob księżycowy znajdował się już w cieniu Ziemi, a o godz. 2:47 już 2/3 globu księżycowego znajdowało się w cieniu całkowitym.

załącznik 3

Załącznik nr 4 prezentuje sekwencję wycinków fotografii oznaczonych w załącznikach 5-8, dotyczących stosunku blasku światła księżycowego do blasku świateł latarni z pobliskich miejscowości o wielkości około 5 tysięcy mieszkańców. Miejscowości te oddalone był od miejsca obserwacji o około 10-15 km w linii prostej. Łuny świetlne zaczynają być wyraźnie widoczne przy 4-tej dokumentacji, około godziny 1:50, kiedy półcień Ziemi objął prawie ¾ globu księżycowego. W późniejszym czasie ich blask coraz bardziej się nasila. W dalszej części obserwacji mgła uniemożliwia pełną obserwacje oddalonych łun świetlnych, dlatego na fotografiach są one coraz słabiej widoczne.

załącznik 4

załącznik 5	załącznik 6	załącznik 7	załącznik 8

Informacje

Witam serdecznie wszystkich miłośników astronomii. Swego czasu osiągałem niezłe wyniki w obserwacjach zakryć gwiazd przez Księżyc i innych amatorskich obserwacjach różnych zjawisk astronomicznych. Ponieważ milowymi krokami zbliża się      28 września 2015 r. kiedy to nastąpi całkowite zaćmienie Księżyca podczas Superpełni zachęcam Kolegów do tradycyjnych amatorskich obserwacji tego zaćmienia mogących polegać na:

 1) wyznaczaniu momentów kontaktu brzegu cienia z kraterami; momenty wyznaczamy wizualnie z dokładnością do kilku sekund (sekundy?!?) przy czym dla kraterów rozleglejszych należy wyznaczyć trzy momenty – początku, środka i końca;
2) określaniu blasku zaćmionego Księżyca, szczególnie w okolicy maksimum;
3) obserwacji zakryć gwiazd przez zaćmiony Księżyc jeśli takowe występują.

 Szczerze mówiąc nie wiem kto w obecnym czasie zajmuje się opracowywaniem raportów amatorskich obserwacji tego typu zjawisk. Swoje wyniki obserwacji o ile dopisze pogoda wyślę tradycyjnie do Pana Marka Zawilskiego. Chętnie zapoznałbym się z każdym raportem z obserwacji zaćmienia by porównać je do swojego   i innych wyników. Stąd prośba o podzielenie się ze mną z wynikami obserwacji tego zaćmienia.

 Pozdrawiam serdecznie Józef Lubas